Biometria

Metoda badania ewolucji organizmów żywych i różnic między nimi znalazła zastosowanie w dziedzinie automatycznej identyfikacji. Technolodzy i handlowcy zachłysnęli się nowymi możliwościami i nieskończoną wręcz bazą użytkowników. Przedmiotem praktycznego wykorzystania stały się:

• odciski linii papilarnych palców,
• kształt dłoni i jej układ naczyń krwionośnych,
• obraz twarzy i tęczówek oczu,
• cechy głosu ludzkiego,
• behawioralne własności stylu pisania na klawiaturze komputerowej, sposobu mówienia lub bioelektrycznej reakcji mózgu na pobudzenie określonym bodźcem.

Po niezwykle intensywnym okresie rozwoju różnych konstrukcji czytających powyższe cechy nastąpił czas uspokojenia i doskonalenia rozwiązań. Celem jest rzeczywiste pokonanie przeszkód, które jak zwykle wynikają z pomysłowości ludzkiej w dziedzinie fałszowania tego, co ma być niepowtarzalne i powszechne zarazem.

 Dodatkowym czynnikiem blokującym rozwój technologii biometrycznych jest, zasygnalizowana przez RFID, obawa przed powszechną inwigilacją i dostępnością danych osobowych. Bowiem rozpoznawaniu cech biometrycznych towarzyszy zawsze gromadzenie ich obrazów we wszelkich bazach danych i ryzyko ich ujawnienia lub wykradzenia.

 W konsekwencji oferta handlowa została podzielona na produkty do powszechnego stosowania w systemach wymagających głównie dobrej organizacji dostępu, a niekoniecznie najwyższego stopnia ochrony oraz rozwiązania bardzo wyrafinowane, drogie i dostępne w postaci indywidualnie dopasowanych systemów. Te drugie tworzone są głównie dzięki wyrafinowanym rozwiązaniom softwarowym, bo doskonalenie sprzętu wymaga więcej czasu niż tworzenie skomplikowanego szyfrowanego oprogramowania.